Bir anlamda sendrom niteliği taşıyan karne öncesi kaygılar ve sonrasında yaşanan eksiklik duygusunun üzerine aile baskısı ve dışlaması da eklenince çocukların karne bunalımı ortaya çıkıyor.

Yılın belirli dönemlerinde,başarının değerlendirilmesi niteliğinde olan kağıt parçası,ailelerin,sosyal çevrenin ve akranlarının ona yüklediği aşırı yüklü anlamla çocuğa yansıyınca öncesi ve sonrasında çocuklarda birçok kaygı,tedirginlik, somatik rahatsızlıklar,stres bozukluğu hatta bazı durumlarda travma niteliğinde değerlendirilebiliyor.

Aile ve çevrede verilen tepkiye göre çocuk karneyi almadan önce ona rahatsızlık verici kaygı durumları yaşayabilir ve karın ağrılarından baş dönmelerine varan birçok somatik bulguyla karşılaşabiliriz.Bunlar bir anlamda çocuğun savunma mekanizmalarıdır.Bu şekilde kaygısı ve olacaklar hakkındaki beklentisiyle başa çıkmaya çalışmaktadır.Peki nasıl tepki vermeliyiz?

• Öncelikle dersler ve diğer yaşam üslubu hakkında sürekli onları olumsuz bir şekilde eleştirmek,
• Kendinden birçok konuda daha başarılı çocuklarla veya kardeşleriyle karşılaştırmak,
• Çocuğun diğer gelişim alanlarından faydalanmasını,sosyalleşmesini ,ilgileriyle uğraşmasını engelleyerek sadece derslerine adamak,
• Onların başarısının sadece kendisinden değil,aile,öğretmen ve diğer imkanlarının bir bütünü olduğunu belirtmemek,
• Çocuğun dinlenmesi ve kendisini motive etmesi için gerekli olan tatil zamanlarını aile içi çatışmalara çevirmek,
• Başarısız olduğu zamanlarda cezalandırmak,
• Başarılarını ödüllendirmemek,
• Çocuk için yapılan her işi ve uğraşı sık sık yüzüne vurmaktan kaçınmalıyız!

Karneyi çocuğun bir başarısızlığı olarak görmeden önce bizim eğitim süresince onun için neler yaptığımız,nasıl davrandığımız ve genel aile içindeki tutumlarımıza göz atmamız da çocuğun eğitim süreci üzerinde fikrimiz olmasını sağlayacaktır.Okuma sevmeyen bir çocuğu bunun için eleştirmeden önce özellikle aile içinde ve sonra da çevresinde okuyan,araştıran insanlar olup olmadığına ve çocuğa uygun modelin sağlanıp sağlanmadığına dikkat etmek gerekir.

Aile içi sohbetlerinizde gerçek başarı elde etmenin geçer not almaktan değil özümseyerek öğrenmekten geçtiğine değin melisiniz  Sadece gözle görünür bir problem olduğunda değil,günün belirli saatlerinde çocuğunuza kısa da olsa özel vakitler ayırın ve sadece onunla,yaşadıklarıyla ve duygularıyla ilgilenin.Ev içinde çözülmesi gereken problemleri bir araya gelerek,tartışarak çözüme ulaştırın.

Yalnızca karne zamanları çocuğun dersleri hakkında konuşmak,öğretmeniyle sık görüşmeler yapmamak,karne baz alınarak değerlendirme yapmak çocuğunuza yaklaşımınız ve tutumunuz üzerinde etkilidir.Kısa vadelerle öğretmeniyle iletişime geçmekte ve ortada bir problem varsa çözüm yoluna gitmekte fayda vardır.

Dersleri konusunda çocuğa sorumluluk vermek onun baskı altında hissetmeden yararlı çalışmalar yapmasını sağlayacaktır.Ona yaklaşımınızda sözleriniz kadar beden dili ve davranışlarınız da önemli yere sahiptir.

Onun derslerinden zayıf alması çevrenizde yüz kızartıcı davranış sergilediği anlamına gelmez.Karnenin telafisi diğer dönemde yapılabilir fakat çocuğunuzda oluşan hayal kırıklığı uzun yıllar artarak devam edebilir.Önemli olan çocuğun dersteki başarısızlığının nedenini bulmak ve bu neden üzerinde aile içi dayanışmayla birlikte çalışmaktır.Çocukla iyi iletişim kurulamıyor ve sorunun nereden kaynaklandığını bulmakta güçlük çekiliyorsa mutlaka işin uzmanından faydalanmak gerekir.Bir ruh sağlığı uzmanıyla görüşerek,kısa sürede çocuğunuz ile ilgili bir yargıya varabilir ve işleri yoluna koymakta kolaylık sağlarsınız.